A drugarez d’an darempredoù spis en doa gant al lanneier - a oa koulz hag e ardremmez-eñ - en doa tapet René a Gastellbriand (1768-1948) skarzhañ ar skeudenn reuzeudik a veze gwisket dezhe d’ar c’houlz-se.
« Gwastoù am eus treuzet kent mont er gêriadenn-se : deuet eo ar ger-frank se din, diwar hon yezh kent, pa zere gwelloc’h evit forzh pehini all ouzh an digenvez m’eo al lann, ur ger hag a dalvez koulz ha douar. Ouzhin-me, mabig paour Breizh, e tere gwastoù Weissenstadt : ma bod ha ma zrevadoù eo ar brug ; n’eus bleuñv ebet nemet o reoù na goazhont ket p’o fichañ ouzh bruched ma forpant. »
Ouzhpenn ur c’hantved war lerc’h skrivagner Les Mémoires d’outre-tombe e reas André Breton (1896-1966) anv dioutañ e e Divizoù, bet embannet e 1952 :
« Perzh eus al lanneier on-me ivez. Alies eo bet drailhet ma spered gante. Ma c’halon avat a domma ouzh skleur o zan-foll. »
Kement-all gant Julien Gracq (1910-2007) pa skrive en e romant Au château d’Argol :
« E-leizh e tispake bleunioù uvel Breizh neuze, he zouelloù dister anezhe : paotañ a rae balan, lann ha brug war al lanneier e lec’h ma rae Albert marc’hekadennoù diziwezh bemdez.»
Evit Charlez Kentreg (1926-2008), bet ganet e Pleskob, e oa tost-tre e santadurioù ouzh reoù Kastellbriand :
« Bro ma bugaleaj eo al lanneier ha ne fell ket din kaout bro all ebet. N’eus seurt n’am bije ket tennet dioute, eus ar goulou a zegas frealz d’am c’halon betek an oabl a welan e don daoulagad ma mignoned. Lann zo ac’hanon dres evel ma zo mor eus reoù all. »
